Życie codzienne w dawnym Brzegu.Od czasów najdawniejszych do połowy XX stulecia. Wyd. II

Warto sięgnąć po tę książkę, aby poznać interesującą i skomplikowaną przeszłość miasta na „Wysokim Brzegu”.

Książka "Życie codzienne w dawnym Brzegu" Wiesława Skibińskiego to pozycja typowo historyczna, w której nie ma miejsca na fikcję czy niedokładność. Dzięki autorowi mamy możliwość wejrzenia w życie codzienne brzeżan toczące się własnym spowolnionym rytmem, mamy możliwość przyjrzenia się życiu wielu środowisk dolnośląskiego miasta, od przedstawicieli cechów rzemieślniczych we wczesnokapitalistycznych zakładach przemysłowych, przez kręgi urzędniczo-wojskowe, po ludzi władzy i kultury, porównać je i dokonać własnej oceny. Autor na przykładzie Brzegu pokazuje nam, czym jest „mała ojczyzna”, wskazując zarówno jego odmienności, jak i podobieństwa obyczajowe z innymi społecznościami Nadodrza.

– Dlaczego starosta zakazał mieszczanom tańca zwanego Seitentanzt?
– Jak się skończyła burda w auli piastowskiego gimnazjum?
Odpowiedzi na te i inne pytania można znaleźć w książce Życie codzienne w dawnym Brzegu Wiesława Skibińskiego. Autor jest historykiem sztuki, przez kilkadziesiąt lat pracował jako kustosz w Muzeum Piastów Śląskich. Życie codzienne w dawnym Brzegu to jego druga publikacja poświęcona dolnośląskiemu miastu. Pierwszą była Legendy Brzegu i okolic. Autor książki tak argumentował zasadność sięgania do naszej przeszłości: „Choć dzisiejsi mieszkańcy miasta żyją tu dopiero od kilku pokoleń, to szukają historii swojej nowej małej ojczyzny. A każde śląskie miasto, czy to Brzeg, Nysa, Kłodzko, czy Legnica, miało odrębną kulturę, zwyczaje i tradycje. Dlatego warto o tym pisać”.

Życie mieszkańców Brzegu przez setki lat upływało pod znakiem panowania piastowskich książąt i widać to w wielu przytaczanych historiach. – Natrafiłem m.in. na dwa listy z roku 1592, w których starosta zamkowy pisał do rezydującego w Legnicy księcia, że zakazał tańca zwanego Seitentantz. Powodem były frywolne ruchy tancerzy, które nie spodobały się mieszkającej w zamku matce księcia, księżnej Barbarze – opowiada Skibiński.

W innym fragmencie książki pisze o burdzie, którą w roku 1623 wywołali w gimnazjum piastowscy żacy. – W auli doszło do prawdziwych ekscesów, łącznie z rzucaniem ławkami. Ale intencje młodzież miała bardzo dobre: zaprotestowała w ten sposób przeciwko zaniżaniu poziomu nauczania. Na dobry poziom mogli liczyć tylko uczniowie, których stać było na popołudniowe – mówiąc dzisiejszym językiem – korepetycje. A reszta nie mogła nawet liczyć na gimnazjalną bibliotekę, bo, jak potem wykazała specjalna książęca komisja, ukradziono i sprzedano z niej 240 książek.

Warto sięgnąć po tę książkę, aby poznać inne interesujące historie z przeszłości miasta na „Wysokim Brzegu”.

Wiesław Skibiński – urodzony w Łucku na Wołyniu w roku 1944, po ukończeniu historii sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w 1969 r. pracował jako kustosz Działu Sztuki i Rzemiosła Artystycznego Muzeum Piastów Śląskich w Brzegu. Jest autorem licznych artykułów naukowych o metryce artystycznej architektury i sztuki regionu brzeskiego. Współpracując z zespołem redakcyjnym „Kuriera Brzeskiego”, opublikował na jego łamach około stu artykułów popularno-naukowych o historii i sztuce regionu brzeskiego. Jest odkrywcą bogactwa wyobraźni i piękna sztuki renesansowej perły renesansu śląskiego.

W roku 2002 przetłumaczył i wydał własnym sumptem „Legendy Brzegu i okolic”.

Był czynnym uczestnikiem akcji opieki i ratowania zabytków brzeskich w tutejszym Oddziale Towarzystwa Opieki nad Zabytkami, za które uzyskał odznaczenie państwowe.