Tytuł: Za Chiny ludowe
Autor: Pawlak Katarzyna
Wydanie: 1
Rok: 2013
Format: 12.8x20.3
Stron: 248
ISBN: 9788377053225
Na czym polega „syndrom zależności od miasta” – choroba pokoleniowa młodych Chińczyków? Jak hukou – system rejestracji ludności, determinuje życie Chińczyka? Czy żyć z klasą to znaczy żyć po koreańsku? Jakie jest 80 hou – nowe pokolenie, które bardziej niż polityka i społeczeństwo interesuje konsumpcja oraz kreowanie siebie? Czy nadal lepiej urodzić syna? I jak właściwie wygląda miłość po chińsku?
Za Chiny ludowe to migawki z chińskiej codzienności, obraz życia lao baixing, czyli tak zwanych zwykłych ludzi, mieszkańców współczesnych Chin, to próba uchwycenia zmian zachodzących w tym olbrzymim i błyskawicznie rozwijającym się kraju. To również opowieść o tym, jak trudno być „obserwatorem dopuszczonym”, który zdołał przedrzeć się przez barierę nieufności.
Katarzyna Pawlak ukazuje wielość stylów życia i kultur w dzisiejszych Chinach, które zdają się rozłamywać na dwa światy – wielkomiejski, zaskakujący nowoczesnością, oraz wiejski, nostalgiczny. Z perspektywy nie tylko turystki, lecz przede wszystkim mieszkanki opisuje Szanghaj – epicentrum gospodarcze, oraz Pekin – centrum polityczne. Portretuje także miejsca nieporównanie bardziej peryferyjne, przyglądając się od wewnątrz zachodzącym w nich przemianom. Obserwuje zanikanie wielowiekowych tradycji, a w ich miejsce pojawianie się aktualnie obowiązującej wersji chińskiej nowoczesności.
Za Chiny ludowe to migawki z chińskiej codzienności, obraz życia lao baixing, czyli tak zwanych zwykłych ludzi, mieszkańców współczesnych Chin, to próba uchwycenia zmian zachodzących w tym olbrzymim i błyskawicznie rozwijającym się kraju. To również opowieść o tym, jak trudno być „obserwatorem dopuszczonym”, który zdołał przedrzeć się przez barierę nieufności.
Katarzyna Pawlak ukazuje wielość stylów życia i kultur w dzisiejszych Chinach, które zdają się rozłamywać na dwa światy – wielkomiejski, zaskakujący nowoczesnością, oraz wiejski, nostalgiczny. Z perspektywy nie tylko turystki, lecz przede wszystkim mieszkanki opisuje Szanghaj – epicentrum gospodarcze, oraz Pekin – centrum polityczne. Portretuje także miejsca nieporównanie bardziej peryferyjne, przyglądając się od wewnątrz zachodzącym w nich przemianom. Obserwuje zanikanie wielowiekowych tradycji, a w ich miejsce pojawianie się aktualnie obowiązującej wersji chińskiej nowoczesności.