Szóste wydanie Systematyki Gleb Polski (SGP6), przygotowane przez Komisję Genezy, Klasyfikacji i Kartografii Gleb Polskiego Towarzystwa Gleboznawczego stara się wypełnić powyższą misję i oczekiwania różnych środowisk użytkowników profesjonalnej klasyfikacji gleb. SGP6 kontynuuje tradycję poprzednich edycji Systematyki Gleb Polski, w szczególności jej piątego wydania, w aspekcie konsekwentnego stosowania precyzyjnie i ilościowo scharakteryzowanych poziomów, właściwości i materiałów diagnostycznych. Obiektywizacja, a w pewnym sensie „cyfryzacja" kryteriów Systematyki nie oznacza zerwania z tradycjami gleboznawstwa genetycznego. Wszystkie jednostki systematyczne w SGP6 zostały wyznaczone w ścisłym nawiązaniu do ich genezy, niektóre wręcz celowo wyodrębniono dla uwypuklenia wpływu różnych ścieżek rozwoju gleb na ich współczesną morfologię, właściwości i funkcje, nawet jeśli nie zostało to wprost napisane w kryteriach klasyfikacyjnych. Istotą zasadniczych zmian w kolejnych wydaniach Systematyki jest dążenie do opracowania jak najtrafniejszych ilościowych i morfologicznych wskaźników charakteryzujących efekty procesów glebotwórczych (a także procesów geomorfologicznych i wpływu człowieka) w miejsce samych procesów, których traktowanie jako kryteriów klasyfikacyjnych skutkuje subiektywnym nazywaniem gleb, w zależności od wiedzy, doświadczenia oraz zapatrywań badacza. Podsumowując, SGP6 jest w pełni przyrodniczogenetyczną klasyfikacją gleb, wyraźnie nawiązującą do różnorodnych tradycji gleboznawstwa polskiego, a jednocześnie podążającą za potrzebami i oczekiwaniami współczesnych odbiorców, zarówno w zakresie nowych jednostek klasyfikacyjnych, jak i rozwiązań o charakterze technicznym. Wśród najważniejszych cech SGP6 wymienić należy m.in.: (a) zachowanie zasadniczych koncepcji teoretycznych piątego wydania systematyki, (b) utrzymanie trójstopniowej hierarchicznej struktury systematyki na wyższym poziomie (rząd-typ-podtyp) z rozbudowaniem kategorii niehierarchicznych na niższym poziomie (wprowadzenie odmian gleb), (c) zmniejszenie liczby rzędów do 9 i liczby typów do 30, (d) wprowadzenie nowej koncepcji podtypu i elastycznych zasad łączenia podtypów, (e) rozszerzenie zakresu klasyfikacji gleb technogenicznych, idące w ślad za poszerzeniem definicji gleby, (f) zaliczenie gleb wytworzonych z silnie węglanowych utworów limnicznych do rędzin, (g) wyodrębnienie podtypu dla „ogłowionych" erozyjnie gleb płowych o morfologii zbliżonej do gleb brunatnych, (h) kompleksowe ujęcie problemu zasolenia, sodyfikacji i alkalizacji gleb, (i) wprowadzenie eliminacyjnego klucza do rzędów i typów oraz hierarchicznej listy podtypów. Żywimy nadzieję, że szóste wydanie Systematyki Gleb Polski zmodernizowane i uelastycznione w efekcie rozległej analizy dostępnych materiałów źródłowych, analizy problemów współczesnej kartografii gleb i scalania informacji gleboznawczej z różnych źródeł, w tym historycznych, a przede wszystkim — kilkuletnich dyskusji kameralnych i terenowych w gronie Komisji Genezy Klasyfikacji i Kartografii Gleb PTG oraz całego Towarzystwa, pozwoli na jeszcze bardziej precyzyjną i wszechstronną charakterystykę zasobów glebowych Polski, ich różnorodności oraz funkcji środowiskowych i użytkowych, oraz stanie się impulsem i platformą dla nowych opracowań kartograficznych, nowej generacji baz danych o środowisku glebowym oraz nowych interdyscyplinarnych opracowań naukowych na najwyższym światowym poziomie.