Rzeczywistość, duchowość a człowiek współczesny

"Ewolucja duchowa jest zobowiązaniem na całe życie i sposobem życia, dzięki któremu wszelkie doświadczenia służą duchowej intencji. W rozwoju duchowym każdy postęp jest równie ważny, gdyż analogicznie, tylko przez usunięcie jednej cegły zawala się cała ściana i to, co pozornie niemożliwe, staje się możliwe.

Dylemat współczesnego człowieka jest dwojaki. Po pierwsze, ludzki umysł nie jest w stanie odróżnić iluzji od rzeczywistości ani postrzegania/pozoru od istoty. Po drugie często nie jest zdolny do zrozumienia nielinearnej duchowej rzeczywistości ani nauk religijnych i dlatego akceptuje tylko część z nich.

Linearny i nielinearny są całkowicie innymi poziomami odniesienia i paradygmatami. Nie mają one wspólnej terminologii ani konstrukcji pojęciowych. Nauka jest ograniczona do linearnego, możliwego do obserwacji i zdefiniowania, a przede wszystkim ustrukturyzowanego oraz mechanistycznego wymiaru.

Uświadomienie sobie i zrozumienie nielinearnych rzeczywistości duchowych jest domeną mistyka. Sfera duchowa to sfera kontekstu, podczas gdy sfera linearna to treść. Pole duchowe jest wszechobejmujące, ale nie da się go określić w kategoriach czasu czy przestrzeni.

Podczas gdy nauka i logika są opisywane jako „możliwe do udowodnienia”, „definiowalne” i „obiektywne”, rzeczywistości duchowe są z konieczności subiektywne (doświadczalne). Dlatego nie można „udowodnić” duchowej prawdy za pomocą linearnej logiki lub nauki, tak jak wskazano, że nie można „udowodnić” miłości, znaczenia, szczęścia, sensu, wartości, inspiracji i innych pojęć odnoszących się do abstrakcyjnych jakości. Nie można więc ani „udowodnić”, ani „obalić” rzeczywistości Boskości ani wymiaru nielinearnrego, w tym nawet cech samej świadomości (np. pułapka sceptyka).

Bez nauki miliony ludzi umierają z powodu chorób, ale bez przywiązania do wartości duchowych, miliony umierają także z powodu opracowanych naukowo materiałów wybuchowych i broni jądrowej. Tak więc mówi się, że nauka bez wiary jest pusta i lekkomyślna, ale wiara bez dobrych uczynków ma ograniczoną wartość społeczną. Mądrość łączy jedno i drugie, gdyż człowiek żyje jednocześnie w sferze linearnej i nielinearnej."

- David R. Hawkins

David R. Hawkins (1927-2012)

dr nauk medycznych, znany psychiatra, klinicysta, nauczyciel duchowy i wykładowca. Był dożywotnim członkiem American Psychiatric Association (Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego), a swoją karierę w psychiatrii zaczął w 1952 roku. Od czasu kiedy zaniechał swojej intensywnej praktyki w Nowym Jorku, aby wieść życie naukowca, nadal zajmował się pacjentami o specjalnych potrzebach. W 1973 roku wraz z noblistą Linusem Paulingiem, napisał nowatorską książkę Orthomolecular Psychiatry. Jego wybitne dokonania jako terapeuty i nauczyciela zostały odnotowane w biograficznej publikacji Who's who in America. Był dyrektorem The Institute for Advanced Theoretical Research (Instytutu Zaawansowanych Badań Teoretycznych). Jego prace jako badacza, który opracował Mapę Poziomów Świadomości oraz lekarza były pionierskie, a jego praktyka kliniczna była w latach 1968-1979 największą w USA. Opublikował setki artykułów i wykładów oraz kilkadziesiąt książek. Wykładał na największych uniwersytetach (Harvard, Oxford i inne), a także dla międzynarodowej dyplomacji. Swoje życie poświęcił podniesieniu ludzkiej świadomości.