Zespół sercowo-nerkowy (cardio-renal syndrome – CRS) został wyodrębniony, aby podkreślić częste współwystępowanie i ścisłą zależność pomiędzy chorobami układu sercowo-naczyniowego i chorobami nerek. Przez szereg lat definicja CRS nie była dostatecznie sprecyzowana i używano jej w odniesieniu do różnych sytuacji. W 2008 r. CRS doczekał się usystematyzowania pod auspicjami Acute Dialysis Quality Initiative (ADQI) – nefrolodzy, kardiolodzy, kardiochirurdzy i anestezjolodzy podsumowali dotychczasowy stan wiedzy. Przede wszystkim dokładnie zdefiniowano zespół sercowo-nerkowy jako współistnienie choroby serca i nerek w sytuacji, gdy ostra lub przewlekła dysfunkcja jednego narządu prowadzi do ostrej lub przewlekłej dysfunkcji drugiego, oraz wyodrębniono pięć różnych jego typów z uwzględnieniem chronologii i dynamiki pojawiających się nieprawidłowości. Leczenie CRS stanowi duże wyzwanie kliniczne. Różni się ono w zależności od tego, która z patologii dominuje, jaka jest chronologia uszkodzeń, ich przyczyna oraz dynamika. W książce przedstawiono szczegółowe informacje dotyczące leczenia ostrego uszkodzenia nerek, przewlekłej choroby nerek oraz ostrej i przewlekłej niewydolności serca.
Część I. PODZIAŁ DIURETYKÓW I MECHANIZMY DZIAŁANIA
1. Diuretyki pętlowe
2. Diuretyki tiazydowe
3. Diuretyki tiazydopodobne
4. Antagoniści aldosteronu
5. Leki osmotycznie czynne
6. Inne leki wykazujące działanie diuretyczne
7. Naturalne diuretyki
Część II. WSKAZANIA KLINICZNE
1. Przewlekła i ostra niewydolność serca
2. Diuretyki w leczeniu nadciśnienia tętniczego
3. Ostre uszkodzenie nerek
4. Diuretyki w przewlekłej chorobie nerek
5. Diuretyki w leczeniu zespołu nerczycowego
6. Wodobrzusze w przebiegu marskości wątroby i zespół wątrobowo-nerkowy
7. Zespół sercowo-nerkowy
8. Obrzęk mózgu
9. Diuretyki w leczeniu wybranych zaburzeń elektrolitowych i hormonalnych
10. Diureza forsowana w leczeniu zatruć
11. Diuretyki w położnictwie i w trakcie laktacji