Codzienność doświadczeń zdrowotnych a tożsamość zawodowa nauczycieli kultury fizycznej

Nadanie tytułu pracy podyktowane jest tym, że narrację badanych w całości przenika kategoria codzienności, która zdaniem P.L. Bergera i T. Luckmanna „[…] jest zorganizowana wokół »tutaj« mojego ciała oraz »teraz« mojej teraźniejszości”, co oznacza, iż jest doświadczana „[…] w różnych stopniach bliskości i oddalenia, zarówno w sensie przestrzennym, jak i czasowym”. Ciało człowieka staje się układem odniesienia dla własnej niepowtarzalności (ciągłości) i odrębności. Codzienność niosąca „indywidualny ryt” jej doświadczania wymyka się opisywaniu jej w sposób jednoznaczny (stały), tzn. pozostaje – jak to ujęła E. Hałas – w coraz to większym stopniu pod wpływem lokalnych, prywatnych obszarów życia osoby. Stwierdzenie to uważam za szczególnie ważne, gdyż opisane wyniki badań stanowią w tej publikacji jedynie miniteorię, czyli tworzą teorię niskiego szczebla ogólności, która może się przyczynić do lepszego zrozumienia polisemii aktywności zawodowej nauczyciela kultury fizycznej (często w świadomości społecznej nieprzekraczającej poziomu stereotypu „wuefiarza”). W określaniu tworzonych w umysłach badanych nauczycieli obrazów zdrowia posłużyłam się fotografią, gdyż jak to ujął H.-G. Gadamer: „Interpretujemy, patrząc, słuchając, doznając”.
Przypisując znaczenie aktywności samopoznania badanych nauczycieli KF – rekonstrukcji odpowiedzi na pytanie: „Kim jestem jako nauczyciel kultury fizycznej?” – w strukturze pracy wydzieliłam:
część teoretyczną, składającą się z czterech rozdziałów, gdzie starałam się przybliżyć instrumentarium pojęciowe niezbędne do stworzenia „wspólnoty zrozumienia” prezentowanego opracowania,
część, w której zaprezentowałam wyznaczoną tu codziennością perspektywę badań jakościowych (uzasadniłam dokonany wybór oraz metodykę postępowania badawczego),
część prezentującą wyniki badań własnych, której poszczególne podrozdziały zostały zakodowane na drodze podjętej praktyki interpretacyjnej.
Raport końcowy z badań stanowi formę zamknięcia opracowania, które może się okazać przedpolem dalszych dociekań badawczych.
Autorka
Wyróżniam w rozprawie szczególnie jakościową interpretację danych empirycznych zebranych metodą wywiadu pogłębionego. Ta część opracowania jest całością samą w sobie – kompletną „dla siebie”, co znaczy w języku metodologii badań jakościowych – wystarczającą do tworzenia teorii ugruntowanej. Na podkreślenie zasługuje to, że w naukach o kulturze fizycznej jest to pierwsza rozprawa sporządzona tylko w tej strategii metodologicznej – a więc trudnej, niepomiernie trudniejszej niż wszystkie mi znane, o hybrydowej formule nomotetyczno-idiograficznych analiz i interpretacji, a odnoszące się nie tylko do tytułowego przedmiotu badań.
[…] wyróżniam całą monografię dr Agnieszki Zalewskiej-Meler jako oryginalne, twórcze opracowanie, jedyne w tej kategorii metodologicznej w socjologii kultury fizycznej i pedagogice zdrowia.
Z recenzji prof. zw. dr. hab. Andrzeja Pawłuckiego